…Europejskie wojny kulturowe wyrastały z antychrześcijańskiego dziedzictwa rewolucji francuskiej. Jako pierwsza wypisała ona hasło „rozdziału Kościoła od państwa”, ale tak naprawdę – co potwierdziła iście totalitarna kampania dechrystianizacyjna z lat 1792-1794 przeprowadzana w imię „rządów cnoty” – nie chodziło o rozdział, tylko dominację nowego, rewolucyjnego państwa nad Kościołem… Cały tekst tutaj

…Opozycja zrobiła wtedy wszystko, by obalić króla wybranego ledwie parę tygodni wcześniej – Michała Korybuta Wiśniowieckiego, syna wielkiego Jeremiego. Na czele tej wyjątkowo brutalnej opozycji stała partia francuska z Janem Sobieskim i prymasem Prażmowskim. Te wszystkie ataki na króla miały miejsce wówczas, gdy trzeba się było zjednoczyć, przeciwstawiając się Moskwie. Michał Korybut, abstrahując od tego, czy był władcą dobrym czy nie, na pewno nie miał złych zamiarów wobec Rzeczypospolitej i w żadnym wypadku nie zasłużył na to, jak potraktowany został… przez totalną opozycję, która posłużyła się wobec niego, używając dzisiejszego języka, hejtem. Wypominano mu kalectwo i wygląd fizyczny – porównując z małpą; posądzano o homoseksualizm, a nawet pedofilię, wytykano rzekome niedostatki wykształcenia. Od początku do końca były to kłamstwa, a palce u nóg, które stracił, odmroził sobie w wyprawie na Moskwę. Nastał jednak wtedy czas druków ulotnych, w których wypisywano, co komu tylko przyszło do głowy. Z tych wierutnych kłamstw zawsze coś zostawało w opinii publicznej. I to jest z pewnością smutna lekcja płynąca dla nas z tego dramatycznego opisywanego przeze mnie czasu… Cały tekst tutaj.

…Na zjeździe ziomkostw we wrześniu 2003 roku, kanclerz Gerhard Schroeder powiedział: “Nie drażnijcie ofiary, która sama pcha się w nasze ręce, zawierzcie mojej metodzie. Ja wam dostarczę wschodnie landy w taki sposób, że ich dzisiejsi administratorzy, Polacy, będą wam jeszcze wdzięczni za to, że wreszcie zostali Europejczykami”. Ten cytat z wywołuje niedowierzanie, ale jest prawdziwy… Cały tekst tutaj.

…Dlaczego to powstanie (wojna) zostało jednak przegrane? Bo za każdym razem przewagę uzyskiwali wśród liderów powstania ci, którzy chcieli ugody (a nie wszyscy chcieli), którzy nie wierzyli w zwycięstwo i nie widzieli sensu walki o pełną niepodległość. Tylko dlatego. Tak było z np. dyktatorem powstania generałem Chłopickim, tak było wcześniej z Radą Administracyjną, która chciała tylko negocjować z carem po nieroztropnym zbrojnym zrywie. I przeciw temu burzył się Mochnacki i mówił: nie! Przegraliśmy na własne życzenie, bo nie chcieliśmy z pełnym radykalizmem i do końca walczyć o niepodległość. To jest przypomnienie prawdy, którą trzeba także w roku 2023, w październiku, pamiętać. I później oczywiście też. Cały tekst tutaj.

…Opisuję moment bardzo gorzki. Zobaczenie własnych błędów, które w dodatku dzisiaj powtarzamy, to przygnębiające odkrycie. Błędy te, mające korzenie w XVII wieku, sięgają dnia dzisiejszego. Dlatego praca nad tym fragmentem historii była bolesna i wymagająca namysłu, by nie było to li tylko prostackie, schematyczne potępienie wydarzeń, do którego uciekają się niektórzy publicyści czy nawet historycy. Żeby rozsupłać wszystkie okoliczności i zbliżyć się do rzetelnego oglądu tej epoki, strasznie skomplikowanej i tragicznej, należy spojrzeć na całość dziejów Polski. W takim kontekście myślę nie tylko o analogiach między tamtymi czasami a współczesnością, ale też o genezie pewnych zjawisk, takich jak na przykład zapatrzenie w Zachód. Zachód, który według niektórych powinien nam nie tylko przynieść zbawienie, ale i zastąpić polskość, która przegrała i jest do wyrzucenia na śmietnik. To nie jest wynalazek oświecenia, tylko epoki, o której piszę w tym tomie. I to było dla mnie straszne odkrycie… Cały tekst tutaj.